اگر مثلا نماز صبح از ما فوت شود، قضا شود هیچ باک نداریم. غصه نمی خوریم ولی ده تومان ضرر به ما وارد شود غصه می خوریم و متاثریم. می خواهی بدانی ایمان داری یا نه، ملاحظه کن ببین نماز صبحت قضا شود بیشتر غصه می خوری یا ده تومانت از بین برود.
یادنامه حضرت آیت الله محمدهادی تالهی همدانی، ص90
روز ۲۶ دی ۱۳۵۷ محمدرضا پهلوی آخرین شاه ایران، تهران را به مقصد آسوان مصر ترک کرد؛ سفری بی بازگشت که خبر آن به سرعت در ایران و جهان پیچید و ریز عنوان «شاه رفت» تیتر درشت روزنامه های عصر تهران شد.
و با رفتن شاه امید برچیده شدن ۲۵٠٠ سال پادشاهی و استبداد شاهنشاهی نزدیکتر شد.
و چون دیو از این سرزمین رفت، امید آمدن فرشته نزدکتر شد.
گاهی انسان در فکر می رود آیا ایمان دارم یا نه! اگر مرگم رسید مؤمنم یا نه؟! سخن حضرت صادق علیه السلام محک خوبی است برای اینکه انسان بفهمد از نخستین درجه ایمان بهره ای دارد یا نه. حضرت می فرماید:«هرکس گناهش او را ناراحت کرد و کار نیکش او را شادمان ساخت، مؤمن است.»(۱) معلوم می شود که او باور دارد ثواب و عقاب را.(۲) ۱.اصول کافی، ج۲، ص۲۳۲، حدیث۶. ۲.آیت الله دستغیب، قلب قرآن، ص٤۵
کتاب می گفت: «من هدایت و، بشارتم ، (نمل/۲) ونورم، (مائده/۱۵) شفا و رحمتم.(اسراء/۸۲)نمی خواهید مرا بخوانید؟»
کتاب می گفت:«راهی که من نشانتان می دهم رَدخور ندارد! از همه ی راه ها مطمئن تر است و به هدایت نزدیک تر.(اسرا/۹) شماها توی گردنه های دنیا، توی این تاریکی ها راه را گم می کنید، راه نما نمی خواهید؟»
کتاب می گفت:«من فرقان هستم.(فرقان/۱) می توانم حق و ناحق را نشانتان بدهم. دنیای شما پر از شبهه و فتنه است. پر از صحنه هایی که تشخیص برایتان سخت می شود.شماها زود فریبِ ناحق را می خورید.»
کتاب می گفت:«من برای یادآوری آمده ام.(نحل/٤٤) آمده ام حقیقتِ ناب را یادتان بیاورم؛ شماها خیلی فراموش کارید.» ومن هرچه فکر می کردم، چیزی یادم نمی آمد!
کتاب می گفت:«من موعظه هستم؛ (آل عمران/۱۸۳) نصیحت های من را گوش کنید.» من سرکش بودم و از همان اول هم از نصیحت و موعظه و این طور حرف ها بدم می آمد!
کتاب می گفت: «هرقدر دوست داری، هرقدر می توانی از من بخوان!»(مزمل/۲٠) و من لج کرده باشم انگار، همان قدر هم که می توانستم نمی خواندم.
کتاب می گفت: «چرا به نوشته های من فکر نمی کنید؟ مگر رویِ درِ دل هاتان قفل خورده است؟»(محمد/۲٤)
کتاب می گفت و ما گوش نمی کردیم.
حزب تشکیل داده! بعضی ها هم می روند و عضو حزبش می شوند؛ «أُولَٰئِكَ حِزْبُ الشَّيْطَان»ِمجادله/19 همان ها که شیطان احاطه شان کرده، همه وجودشان را تسخیر کرده که اصلا یاد خدا نیفتند؛«اِسْتَحْوَذَ عَلَيْهِمُ الشَّيْطَانُ فَأَنسَاهُمْ ذِكْرَ اللَّهِ» مجادله/19 این جای ماجرا دیگر خیلی دردناک و ترسناک می شود! اما قشنگی ماجرا آن جاست که برای بعضی ها، سیاست های شیطان نتیجه عکس می دهد. اصلا همین که افکار شیطانی دوره شان می کند، همین که شیطان سراغشان می آید، بیش تر یاد «او» می افتند؛«إِذَا مَسَّهُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا»اعراف/201 یکی از جاهایی که بصیرتشان گل می کند و چشمشان باز می شود همین جاست؛ «فَإِذَا هُم مُّبْصِرُون»خدا هم لابد می نشیند آن بالا و کیف می کند از این بنده هایش؛ از«الَّذِينَ اتَّقَوْا.»
